வெட்கமின்றி வேதனையுடன்

அந்தப்படத்தை முன்பே பார்த்திருந்தால் முந்தைய பதிவே வந்திருக்காது. அந்தப் படத்தில் அவள் கிடக்கிறாள்.உயிரற்ற கண்கள் மூடிக்கொள்ளூமுன் பட்டிருக்கக்கூடிய வேதனைகள் அந்த விழிமூடிச் சாய்ந்துகிடக்கும் முகத்தில் தெரியவில்லை. அவள் வேறொருவனின் மகள். எனக்கொரு மகள் பற்றிய கற்பனையில் அவளது முகம் பொருந்தும். தலைவனின் மக‌ளாகவோ எதிரியின் மகளாகவோ அவளை அணுகியவர்களுக்கு அவள‌து வயதில் ஒரு மகள் இல்லாமல் இருந்திருக்கலாம் எனக்கு அப்படியொரு மகள் இருந்திருக்கக்கூடும்; என் மக‌ளாகத்தான் பிற‌ந்திருக்கவேண்டுமென்றில்லை. அடிபட்டு ரத்தம்காய்ந்து, அழுக்கில் கிடக்கிறது அந்த உடல். இந்தப் படம் எடுக்கப்பட்ட போது அவளுக்கு வலித்திருக்காது. வலிகள் ரத்தமாய்க் காய்ந்து கிடக்கின்றன‌. உள்ளே நெருடுகிறது, உறக்கத்தை ஊடுருவப்போகிறது. எவ்வளவு நாட்களுக்கு? ரகுராய் எடுத்த புதைக்கப்படும் குழந்தை கூட இப்படி நெருடியது.. எதிரியின் மகளையல்ல எதிரியைக்கூட இப்ப‌டி ஆக்கியிருப்பேனா என்று தெரியவில்லை. அந்த நேரத்தில் அந்த மிருகவெறி அவனவனை என்னவெல்லாம் செய்ய வைக்கும் என்று தீர்மானமாகச் சொல்ல முடியாதுதான், ஆனாலும் உள்ளே கொஞ்சமாவது சகமனித உயிர்மீது அக்கறை தேவையில்லை அங்கீகாரமாவது இருந்தால் இப்படிச் செய்ய முடியுமென்று தோன்றவில்லை. கோபம் வெறி ஆகியவை குறித்து சுயபரிசீலனை தேவைப்படுகிறது, கையாலாகாத்தனம் கைவழியே எழுத்தாகிக்கொண்டிருக்கிறது என்ற நெருடலுடன்.