2009 இறுதியும் 2010 ஆரம்பமும், ஒரு வாரம்!

தமிழ்மணம் நட்சத்திரப்பதிவராக ஒருவாரம் என் எழுத்துக்களைத் தேர்வு செய்தது ஓர் ஆச்சரிய ஆனந்தம். அறிவு இதைப்பொருட்படுத்தாதே என்று எச்சரித்தாலும் மனம் இந்த அங்கீகாரத்தை இன்பமானதாகவே ஏற்றுக்கொள்கிறது.அன்புடன் நன்றி.
நட்சத்திரம் என்பது ஒரு “அந்தஸ்து” என்றால் அது யதேச்சையாகக் கிடைத்தது என்றாலும் அதற்குரிய தகுதிகளை வளர்த்துக் கொள்ளவே மனம் விழைகிறது.
தமிழ்மணம் திரட்டியினர் என்னைத் தொடர்புகொண்டு டிசம்பர் 28முதல் ஒருவாரம் எழுது என்றார்கள்! ஆச்சரியமாக இருந்தது. அதற்குமுன் 20 பதிவுகளே எழுதியிருந்தேன், அதுவும் அவர்கள் கேட்கும்போது மூன்று மாதங்களுக்குமேல் எழுதவுமில்லை! அப்படியொன்றும் நிறையபேர் அடிக்கடி என் பதிவினைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கவுமில்லை.

ஆரம்பத்தில், என் நண்பர்களும் தோழர்களும்தான் இப்படியாவது இவன் எழுதுகிறானா என்று முயற்சிக்கிறார்களோ என்றும் சந்தேகித்தேன். அவர்கள் இல்லை என்று சொன்ன பிறகுதான் தமிழ்மணத்திற்கு ஒப்புதல் தெரிவித்தேன். ஏழுநாட்கள் தினமும் எழுதுவது நல்லது என்று தமிழ்மணம் கூறியபோது கொஞ்சம் திகைப்பும் கொஞ்சம் தயக்கமும் இருந்தது.

எனக்குத் தமிழ்தட்டச்சில் ஒரு தயக்கம் நிறைந்த மனச்சிக்கல் உண்டு. ஆங்கிலத்தில் குறிப்புகள் ஏதும் வைத்துக்கொள்ளாமல் ஒரு கட்டுரையை 1000 வார்த்தைகளை அரைமணிநேரத்தில் எழுத முடிந்த எனக்கு, ஆரம்பத்தில் 100 வார்த்தைகள் தமிழில் தட்டச்சு செய்வதற்குள் ஒருமணி நேரமாகும். இதுதான் சமயம் என்று தமிழ் தட்டச்சு பயிலவும் ஒரு சோம்பல். ஆங்கிலவழி தமிழ் தட்டச்சு மட்டுமே சாத்தியம் என்பதால் அதை வேகமாகப் பயிலவே முப்பது பதிவுகள் எழுதினேன். பழக இது உதவியது. இதற்காகவே தமிழ்மணம் நிர்வாகத்திற்கு என் மிக ஆழமான நன்றிகள் உரித்தாகும்.
ஆனாலும் என் இயல்பான அவசரம் பல அச்சுப்பிழைகளுடனே பதிவுகளை வெளியிட்டுவிடுகிறது. பிழைதிருத்தலாம் என்று திரும்பப்படித்ததால் பல எழுத்துக்கள் இடுமுன்னமேயே அழிக்கப்பட்டுள்ளன! இது மாறும் என்பது நம்பிக்கை, விருப்பம்.

இவன் இதைத்தான் எழுதுவான் எனும் எதிர்பார்ப்பு என் மனநல மருத்துவப் பின்னணியால் உருவாக்கப்பட்டிருந்ததால் அதையும் கொஞ்சமாவது மாற்றவேண்டும் என்ற எண்ணமும் தொடர்ந்து எழுத ஆரம்பிக்கும்போதெல்லாம் இருந்தது. இதனாலேயே நாடகம், இலக்கியம் என்றும் எழுதவேண்டும் என்று நினைத்தேன். முயன்றேன்.

எழுதுவது சுகம் என்று எனக்குத்தெரியும். உள்ளேயே தேங்கிவிடாமல் எண்ணங்கள் வெளியே கொட்டி மனத்தைக் கழுவிக்கொள்ள, எழுதுவது உதவும் என்பதும் என் அனுபவம். இங்கே எழுதும்போதுதான் பதிவெழுதுவது ஒரு போதை என்பதும் புரிந்தது.

புத்தகங்கள் படித்தவர்களில் பரிச்சயமில்லாதவர்கள் அநேக நேரம் கருத்து சொல்வதில்லை, பதிவுலகில் அப்படியல்ல. அறிமுகமாகாதவர்களின் கருத்துகளும் உடனடியாகக் கிடைக்கின்றன. அதன்மூலம் சிலரது அன்பும் கிடைக்கிறது, இனிய நட்பும் கிடைக்கிறது. என் எதிர் நின்று மூச்சுவிடக்கூட தைரியம் இல்லாதவர்கள் இணைய இருட்டில் ஒளிந்துகொண்டு என்னை ஏளனம் செய்வதும் ஏசுவதும் கூட ஒரு புதிய அனுபவம்!

பதிவுலகில் பகிர்வது கணினியின் பரிச்சயமும், அது கிடைக்கப்பெறும் வாய்ப்பும் உள்ளவர்களுக்கு மட்டுமே சேரும், புத்தகங்கள் இந்த வசதியில்லாதவர்களையும் சேரும். ஆகவே இங்கே பதிவெழுதுவது பின்னாளில் புத்தகங்களுக்கான வரைபடமாகவும் எனக்கு படுகிறது.

இன்ஷா அல்லாஹ்

பதிவெழுத என்னைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் ஊக்கிய வினவு நண்பருக்கும், படித்துவிட்டு மேலும் எழுது என்று ஊக்கிய தோழர்களுக்கும், பின்னூட்டங்களின்மூலம் என் கருத்துக்களையும் சொல்லாடல்களையும் செப்பனிட்ட அன்பர்களுக்கும் மட்டுமல்ல,  
வேலன், தமிழ்நெஞ்சம் ஆகியோர் தங்கள் தளங்களில் சொல்லிக்கொடுத்த சில நுணுக்கங்களுக்கும், ப்ருனோ, வால்பையன் ஆகியோர் மின்னஞ்சல் மூலம் எனக்குக் கற்றுக்கொடுக்க முயன்றவைகளுக்கும்
புதிதாய் வேறெதுவும் இல்லாததால்
வழக்கத்தைவிட மேன்மையான  அர்த்தங்களை உள்ளடக்கிய வார்த்தையாக நன்றி.