கதாபாத்திரங்களிடமிருந்து

கர்ணன்!!
 கதைகளை வாசிப்பது ஒரு சுகானுபாவம். ஆனால் வெறும் சம்பவங்களின் கட்டமைப்பாகவோ, மொழிநடையின் ஆற்றல் வெளிப்பாடாகவோ மட்டும் அந்த ரசனை நின்றுவிடாமல் இன்னும் கொஞ்சம் உற்றுப்பார்க்கும்போது கதையும் அக்கதையின் பாத்திரங்களும் வாழ்வையும் சகமனிதர்களையும் புரிந்துகொள்ளும் ஒரு பாடமாகவே சிலநேரங்களில் அமையும்.

அப்படி ஒரு பாத்திரம் கர்ணன்.
அவனது கதையை மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் அவனது குணச்சித்தரிப்பில் அவன் ஒரு நாயகன். எதிரிகூடாரத்தில் இருந்தாலும் வீரன், வள்ளல், நட்பை மதிப்பவன், நன்றியுடையவன். அவன் ஓர் ‘உதாரணபுருஷன்’!
அவனைப்பற்றி இன்னும் கொஞ்சம் பார்ப்போம்.
கதைப்படி, அவன் அனாதை. சமூகத்தின் சற்றே தாழ்த்தப்பட்ட ‘ஜாதி’ யில் வளர்ந்ததால் உயர் ‘ஜாதி’யினருக்கான அங்கீகாரம் அவனுக்குக் கிடைக்கவில்லை. இயல்பாகவே அவனுக்குள் வீரம் மிகையாகவே இருந்தது. அந்த வீரத்தைப்பயன்படுத்த கதையின் எதிரி அவனைப் பயன்படுத்திக்கொள்கிறான். தானும் உயர்குடியில் பிறந்தவன்தான் என்று தெரிந்து கொண்ட நிம்மதியில் தான் இறந்தபிறக்காவது தன் தாய் தன்பிறப்பின் ‘களங்கத்தை’த் துடைக்கவேண்டும் என்றே வரம் கோருகிறான். அவனது மனவோட்டத்தைப் பார்த்தால் அதில் எப்போதுமே தான் தாழ்ந்தவன் என்ற குறுகுறுப்பு தொடர்ந்திருக்கும்.
தாழ்வு மனப்பான்மை உள்ளவன் அதை இரண்டு விதமாக எதிர்கொள்வான். ‘ஆம்’ என்று ஒப்புக்கொண்டு, தன்னையே தாழ்த்திக்கொண்டு, சிந்தையிலும் செயலிலும் குறையோடு வாழ்வான். தான் செய்வது சரியென்ற தீர்மானம் அவனுக்கு எப்போதுமே வராது. வாழ்வின் ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் தயக்கமும், தோல்வியின் எதிர்பார்ப்புமாகவே அவன் காலம் கழியும்.
மாறாகச் சிலர், தாங்கள் தாழ்வாகக் கருதப்படுகிறார்கள் என்பதை மறுக்கவும், அக்கருத்து தவறு என்று நிரூபிக்கவும் முயன்றுக்கொண்டே இருப்பார்கள். மனவியலில் இதற்கு compensation என்று பெயர். பாடங்களில் முதல்மதிப்பெண் வாங்கவியலாத மாணவன் விளையாட்டுப்போட்டிகளில் சிறப்பாகச் செயல்படுவது போல.
கர்ணன் பாத்திரத்தில் வெளிப்படுவது என்ன?

தாழ்ந்தகுடியில் பிறந்தவன் என்ற சமூக ஏளனத்துடன் வாழ்வை ஆரம்பிக்கிறான். இயற்கையாகவே அவனுள் இருந்த திறமைகளின்மூலம் கொஞ்சம் பெருமைகளையும் அடைகிறான். அது அவனுக்குப் போதவில்லை. மாபெரும் சபைகளிலும் ஒரு மன்னவனாகப் புகழப்படவேண்டும் என்றே ஆசைப்படுகிறான், அதற்கு முயற்சிக்கிறான், சாதிக்கிறான். அரசியலுக்காகத்தான் அவனையும் ஒரு மன்னன் என்று ஆக்கியிருக்கிறார்கள் எனும் நெருடல் அவனுள் தொடர்ந்திருக்கும். அரசுப்பதவி ஒரு சௌகரியமான அலங்காரம் என்றும் அவனுக்குத் தெரிந்திருக்கும். அதனால் தன்னை யாரும் இகழ்ந்துபேசக்கூடாது என்றே மாபெரும் வள்லாலாகிறான்.
கொடைத்தன்மை சமூகம் காலங்காலாமாய்ப் போற்றிவரும் ஒரு பண்பு. அது தவறும் இல்லை. இயல்பாக ஒருவனுக்குத் தன்னிடம் மிகையாக உள்ளதைப் பிறருக்குத்தருவதும் பகிர்வதும் மிகவும் சிறப்பான பண்புதான். ஆனால் கர்ணனின் கொடைத்தன்மை பொதுவுடைமையின் பின்புலத்தில் பிறக்கவில்லை. அது அவனுள் இருந்த பிறப்பு குறித்த சமூகக் கணிப்பு குறித்த ஒரு தாழ்வு மனப்பான்மையினாலேயே மேலோங்குகிறது.

தாழ்வுமனப்பான்மையுள்ளவன் தான் தாழ்வாக நினைக்கும் தன்மையை மறுக்கவும் மறைக்கவும் செய்யும் காரியங்கள் மிகையாகவே அமையும். இது தான் கர்ணன் தன் உயிரையும் தானமாகக் கொடுப்பான் எனும் மிகையான சித்தரிப்பின் அடிப்படை.

வீரம் தனிப்பட்ட தகுதி. ஆற்றலும் அப்படியே. இவை ஒருவன் மீது பிறருக்கு பயமோ பிரமிப்போ கூட்டும் ஆனால் உண்மையான மதிப்பு கூடவேண்டுமென்றால் அதற்கு சமூகம் பயன்பெறவேண்டும்படி  காரியங்கள் செய்ய வேண்டும். அதனால் தான் மாவீரனாக அங்கீகாரம் பெற்றும், மன்னனாக ஒரு பட்டம் பெற்றும் கர்ணன் கொடைவள்ளலாகப் பெயரெடுப்பதில் முனைப்பு காட்டுகிறான்.

 இதில் என்ன தவறு? அவன் இயல்பாகவே கருணைமிக்கவன் அதனால் தான் அவனுக்குத் தருவது சுகமாக இருந்தது என்பதும் ஒரு சாத்தியம்தான். அவன் இல்லாமையில் வளர்ந்தவன் அதனால் ஏழ்மை அவனுக்குப் புரியும், அதனால்தான் அவன் இல்லாதவர்களுக்கு வழங்கினான் என்பதும் சாத்தியம்தான். ஆனால், கதைப்படி அவன் எதிரிக்கும் வழங்குகிறான். ‘கடவுளுக்கும்’ கொடை தருகிறான். தன் உயிரையே தானமாகத் தரவும் துணிகிறான்! இங்கேதான் இது மிகையான செயல்பாடு. தானம் தருவது பிறர் துயர் துடைக்கவா தன் பெருமையைக் கூட்டிக்கொள்ளவா என்பதே கேள்வி.

கதையின் அடிநாதமாய் ஓடும் சமூக விவரங்களையும் பார்க்கவேண்டும். தாழ்ந்தகுடியில் வளர்ந்தவனாகத்தான் கர்ணன் சித்தரிக்கப்படுகிறானே தவிர தாழ்ந்தகுடியில் பிறந்தவனாகச் சித்தரிக்கப்படவில்லை! அப்படி உண்மையிலேயே அவன் தாழ்ந்தகுடியில் பிறந்திருந்தால் அவனுக்கு இவ்வளவும் ஆற்றல் இருக்குமா என்பது ஒரு மறைமுகக் கேள்வி! எவ்வளவு ஆற்றல் மிக்கவனாக இருந்தாலும் அவனது தாழ்ந்த நிலை என்று (பிறப்பு பற்றித்தெரியாமல்) வளர்ப்பு மட்டும் வைத்துக்கொண்டு கருதியதால்தான் அவனை எல்லாரும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை! தனிப்பட்ட ஆற்றலின் அங்கீகாரத்திற்கும்கூட குலப்பின்னணி அவசியமாகும் நிலைதான் இக்கதையில் விவரிக்கப்படுகிறது. இந்த மேலாதிக்க மனப்பான்மையின் இன்னொரு மறைமுக வீச்சாகவே அவனைக் கதையில் உயர்குடியில் பிறந்தவன்தான் என்றும் காட்டப்படுகிறது!

இன்றின் நிலை என்ன?
தாழ்வுமனப்பான்மையுள்ளவர்கள் சாதிக்கிறார்களா?
நிச்சயமாகச் சாதிக்கிறார்கள். ஆனால், சாதித்தபின், தங்கள் பின்னணியில் உள்ள அந்தத் ‘தாழ்வான’ நிலை என்பதை மறுக்கவும் மறைக்கவுமே முயல்கிறார்கள்.
சாதித்தபின், ஆதிக்கச்சக்திகளை எதிர்கொண்டு தங்களைப்போல் தாழ்ந்த இடத்தில் இருப்பவர்களை அரவணைத்து மேலெழுப்பமுயல்வதில்லை.
அடிமையாக இருந்து மன்னனாகிவிட்டால், தாங்கள் மன்னர்களே என்று மயக்கத்தில் இருக்கிறார்கள்.
மன்னர்களும் அடிமைகளுமாக மக்களைப் பிரிக்கக்கூடாது என்று கருதுவதில்லை, செயல்படுவதில்லை.
அப்படிக் கதைகளும் இல்லை. செய்திகளும் இல்லை.

காலங்காலமாய் கதைகள் ஒரே மாதிரித்தான் சொல்லப்படுகின்றன, சொல்லிக்கொடுக்கப்படுகின்றன.புதியகதைகள்  உருவாக்க முடியாவிட்டாலும், பழைய கதைகளிலிருந்து புதியசிந்தனையைப் பழக்கிகொள்வோம்.