பார்ப்பனீயப் பிள்ளை

மதராசப்பட்டின காலம். ராயபுரம் பகுதியில் மிகப் பெரிய செல்வந்தர் ஒருவர். அவரது மகனுக்கு தமிழார்வம் உண்டு. தமிழ் படித்தான். தமிழை மட்டுமல்ல, வாழ்வின் தெளிவையும் தேர்ந்தான். இலக்கியமும் வாழ்வும் வேறல்ல என்று காதலும் கொண்டான். பொதுவாகவே அவனது காலத்தில் காதல் மறுக்கப்படும். ஆனால் அவன் காதலித்ததோ அவர்களது வீட்டில் வேலை செய்து வந்த தாழ்த்தப்பட்ட இனம் சார்ந்த முருகம்மை என்ற பெண்ணை. அவனுக்கு முருகு என்றால் அழகு. அவனுக்கு முருகன் தான் தெய்வம். வீட்டில் கண்டித்தார்கள். மிரட்டினார்கள். ஒருநாள், முருகம்மையை அழைத்துக் கொண்டு வீட்டை விட்டு வெளியேறினான்.

இனம் அவனை ஒதுக்கியது. பணம் அவனிடம் இல்லை. கற்ற தமிழ் உற்ற துணையாய் இருந்தது. சம காலத்துப் பண்டிதர்களோடு தேர்ச்சி பெற்ற தமிழ் வித்துவான் ரத்தினம் பிள்ளை என்று தான் பெயரை ஆக்கிக் கொண்டான். ஏழு குழந்தைகள் பிறந்தன. அதில் ஐந்து பெண்கள். திருமணம் செய்து வைத்தான், படிக்க வைத்தான். அவன் மகனுக்கும் காதல் பிறந்தது. மாமியாரைப் போலவே அவளும் வீட்டை விட்டு வெளியே வந்தாள். அந்தத் திருமணத்தையும் முன்னின்று நடத்தி வைத்தான். இந்தக் குடும்பத்தின் ஒரே விசேஷம் ரத்தினம் பிள்ளையின் குழந்தைகளைத் தவிர வேறு எந்த உறவினரையும் தெரியாது -கிடையாது என்பதனால் அல்ல!.

அவனை பற்றிய விவரங்கள் எல்லாம் என்னுடைய ஆசிரியர், அவனுடைய மாணாக்கர் பண்டித நடேசனார் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன். திரு.வி.க. போன்றோர் கூட அவனிடம் சில தமிழ் விளக்கங்கள் கேட்ப்பார்களாம். தமிழை மட்டுமே நம்பித் தன் வாழ்வை ஓட்டிக் கொண்டவனுக்கு, காதலுக்கு சாதியில்லை என்று கூறத் துணிந்தவனுக்கு தன்னோடு மட்டுமல்லாமல், வள்ளலாரையும் கூட ராமலிங்கம் பிள்ளை என்றே சொல்ல முடிந்தது. அவனுக்கும் ஒரு குடுமி இருந்தது.

முந்தைய பதிவில் வடகலை ஐயங்காரின் பார்ப்பனீயத்தை எழுதும் போதே இந்தப் பிள்ளைவாளின் பார்ப்பனீயத்தையும் எழுத வேண்டுமென்றுதான் முடிவு செய்தேன். ஏனென்றால் பார்ப்பனீயம் பிறப்பல்ல. அது ஓரூ கீழ்மை குணம். பிள்ளையோ, பள்ளரோ, ஐயரோ, பறையரோ ஆதிக்க மனப்பான்மை உடைய அனைவரும் பார்ப்பானீயவாதிகள்தான். பார்ப்பனீயம் என்பது பிறப்பால் வருவது அல்ல. அது வாழ்வின் கீழ்மையான திமிர், திருட்டுத்தனம், தன்மானமற்ற தன்னலம் ஆகியவற்றின் வெளிப்பாடு. சிலருக்கு எதிலும் எப்போதும், சிலருக்கு எதிலாவது எப்போதாவது! ரத்தினத்திற்குப் பெயரளவில், பலருக்கு மனத்தளவில்!

அடையாளப் படுத்திக் கொள்ள ஒரு ஜாதி. அதை வைத்து இயங்க ஒரு சமூக வசதி. அவன்–நான் வேறு-வேறு என்று எப்போதும் உள்ளே ஒரு பிரிவினை - இவை இருப்பவன் தன் பெயரின் பின்னால் எதையும் குறிப்பிடாமலேயே அவன் பார்ப்பனீயவாதி, அற்பவாதி!