இன்று நான்..

ஒரு கிழவியைக் கூட வைத்துக்கொண்டு வைத்தியம் பார்க்கத் துப்பில்லாத அரசு, ஸ்நேகிதிக்காக மொத்த நாட்டுடன் விளையாட்டில் விளையாடும் அமைச்சர், ஒரு முழு மலையை விழுங்குவதில் ஆர்வம் காட்டி அதற்காக அங்கிருக்கும் மக்களை விரட்ட அவர்களது ஆதரவாளர்களை வேட்டையாடும் ஒரு புத்திசாலி...

பட்டியல் எவ்வளவு நீளம்?

இங்கே இணையத்தில் இதை எழுதும் சௌகரியம் சிலருக்கு இருட்டு கொடுக்கும் சுதந்திரம், சிலருக்கு வடிகால், சிலருக்கு சிலர் மீதிருக்கும் தனிப்பட்ட வெறுப்பை உமிழ ஒரு வாய்ப்பு...

விளம்பரப்பிரியர்கள் ஒரு காலத்தில் நிறைய செய்ய வேண்டியிருந்தது; இப்போதெல்லாம் 15 நிமிடப்புகழ் போல ‘இன்றைய முன்னணி இடுகை’ ஆக்கிவிட்டால் போதும் என்று ஆகிறது!

இதில் ஹூஸைன்/லீனா இரண்டையும் புரிந்து கொள்ளாமலேயே அவர்களுக்கு விளம்பரம் தரவும் ஒரு கூட்டம்- தன்னையே விளம்பரப்படுத்திக்கொள்ள, அறிந்தே சிலர் அனிச்சையாகச் சிலர். பார்ப்பனீயம் எப்படி ஒரு குறிப்பிட்ட கூட்டத்தில் பிறந்தவர்களைக் குறிக்கவில்லையோ அப்படித்தான் தாலிபானீயமும் (இசம் தான் தமிழனுக்குப் பிடிக்காதே).

எனக்கு கூட்டமாய் எதிரியை அடிக்கப் பிடிக்காது. நான் அர்ஜூனாக இருந்தால் கிருஷ்ணனை கூட அழைத்துச் சென்றிருக்கமாட்டேன். என் வலியை என் கொள்கையை உரக்கச் சொல்லும் தைரியமும் அதை எதிர்ப்பவர்களை எதிர்க்கும் துணிவும் எனக்கு இல்லாவிட்டால் என் வாய் திறக்காது.

நிகழ்வுகளைப் பார்த்தால் வருத்தமாய் இருக்கிறது. ஆனால் அதைப் பகிர்ந்து கொள்ளத் தயக்கமாகவும் இருக்கிறது. இது வரை கூட்டம் கூட்டிக்கொண்டதில்லை என்றாலும் கூடிய எவரையும் விட்டுக்கொடுத்ததும் இல்லை; இன்று விலகி நிற்கவும் முடியவில்லை, வேடிக்கை பார்க்கவும் முடியவில்ல, வேதனையை வெளிப்படுத்தவும் முடியவில்லை.

இணையத்தில் நண்பர்கள் சிலர் கிடைத்தது சந்தோஷம். அதைவிட எதிரிகளை அடையாளம் கண்டு கொண்டதில்தான் மகிழ்ச்சி. ஆனால், நண்பர்களைப் பற்றி விமர்சிக்காமல் இருப்பது அவர்களை, அவர்களின் செயல்பாடுகளை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்வதாய் ஆகாது எனும் அடிப்படை புரியாத விடலைகள், முட்டாள்கள், முரண்படவே வாதிடுபவர்களைப் பார்த்தால் எதற்கு எழுத வேண்டும் என்று தோன்றுவதைப்போலவே இன்னும் எழுதவேண்டும் என்றும் தோன்றுகிறது.

எது நடந்தாலும் இன்ஷா அல்லாஹ், நடந்தபின் மாஷா அல்லாஹ்.


நான் இந்தியன், தமிழன், கணினியின் விசைப்பலகையுடன் பரிச்சயமானவன். என் மொழியைக் கூட இன்னொரு மொழி மூலமே தட்டச்சுபவன். கூகிலுடுவதே ஆராய்ச்சி என்று நினைத்துக் கொள்பவன்...

ஆனால் என் வலியைக் கூட மௌனமாக வெளிப்படுத்துபவன். என் முதுகைச் சொரிந்து கொள்ளுமளவுக்கு மட்டும்  என் நகங்களை வளர்த்துக்கொண்டவன். நான் உங்களின் பலரைப் போலத்தான், ஒளிவட்டத்தைக் கூச்சத்துடன் நிராகரிப்பவன்; ஒளிவட்டம் மேலிருந்து வரும்போது அதில் மூக்கையும் நுழைப்பவன்!